Υπάρχει άμεση πρόσβαση στο παρεκκλήσι της ανάπαυσης από παρακείμενες εκτάσεις, οι οποίες είναι ιδιοκτησία του Santa Casa da Misericordia.

Εδώ μπορούμε να δούμε τα σχέδια του έργου του Alvaro siza! Το έργο αυτό είναι στη γωνία του υψώματος και διακρίνεται απο αρκετά μακριά! Το έργο αυτό έχει γίνει στο κέντρο Marco de Canavezes, κοντά στο Πόρτο.

Ένα σημαντικό στοιχείο από τα έργα του Alvaro Siza είναι τα ανοίγματα που υπάρχουν σε διάφορα σημεία του κτιρίου ανάλογα με το τρόπο λειτουργίας τους. Με τον τρόπο αυτό μεταφέρει το φυσικό φως μέσα στην εκκλησία και δημιουργεί παράλληλα με το άσπρο χρώμα μια ωραία αντανάκλαση. Με αυτό τον τρόπο μεταμορφώνει το εσωτερικό του κτιρίου τόσο στον αισθητικό όσο και στον λειτουργικό τομέα στο μέγιστο.

Όπως και στα εξωτερικά σημεία του κτιριού έτσι και στα εσωτερικά υπάρχει μια απλότητα. Βλέπουμε παντού το άσπρο χρώμα και το φως να μπαίνει από διάφορα ανοίγματα και να δημιουργεί μια αίσθηση μαζί με το μεγάλο υψος ως την οροφη σαν να ισε πιο κοντα στο θεο.Η χωρητικοτητα του ναου ειναι περιπου για 400 με 450 ατομαΤο άσπρο χρώμα και σκυρόδεμα, είναι το εμπορικό σήμα των κτηρίων του.Ένας κοινός τρόπος να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα της ηρεμίας ,ειδικά στο θρησκευτικό σχέδιο οικοδόμησης.Είναι άσπρο = αγνότητα, καθαρή σκεψη, ηρεμία.

Το φυσικό φως εισέρχεται στην εκκλησία με τρία μεγάλα ανοίγματα κομμένα σε καμπύλη μορφή , εμβάθυνε το βόρειο και δυτικό τοίχο σε ανώτατο όριο επίπεδο και μέσω μιας χαμηλή οριζόντια κίνηση κατά μήκος της νοτιοανατολικής πλευρας που σκοπό εχει το πλαίσιο των γειτονικών βουνών.

Η πρόσοψη (17,5 x 17,5 τετραγωνικό μέτρο) είναι σε τρία τμήματα με δύο πύργους που εξέχουν. Οι γκρίζες ατσάλινες πόρτες τελικά θα αντικατασταθουν από χάλκινες πόρτες.
Σύνολο : 5.470 τ.μ. Συνολική έκταση 3.477 τ.μ.Εκκλησία: 732 τ.μ ανάπαυσης: 452 τ.μ. Προθάλαμος: 240 τ.μ.

Ένα από τα αριστουργήματα του alvaro siza είναι αναμφισβήτητα η εκκλησία στο Marco de Canavezes, ένα χώρο όπου ορίζει για μια ιερή διάσταση, όπως ήταν, για το φως".

Joaquim Melo Álvaro Siza Vieira γεννήθηκε στην Matosinhos κοντά στο Πόρτο, στην Πορτογαλία, το 1933. Από το 1949-55 σπούδασε στην Escola de Belas Artes στο Πόρτο. Το πρώτο του σχέδιο χτίστηκε το 1954. Από το 1955-58 συνεργάστηκε με τον αρχιτέκτονα Fernando Tavora. . Δίδαξε στη Σχολή Αρχιτεκτονικής (ESBAP) 1966-69 και διορίστηκε επίκουρος καθηγητής.
Έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής στην Ecole Polythechnique της Λωζάννης, στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, το Los Andes Σχολή στην Μπογκοτά και στο Graduate School of Design του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Συνεχίζει να διδάσκει στο Πόρτο στη Σχολή Αρχιτεκτόνων.
Σημαντικά έργα περιλαμβάνουν την Praca de ESPANHA / Avenida Malhoa Ρυθμιστικού Σχεδίου της Λισσαβόνας και το σχεδιασμό για το Μετεωρολογικό Κέντρο του Ολυμπιακού Χωριού της Βαρκελώνης.
Έργα του έχουν εκτεθεί στην Κοπεγχάγη (1975), Aarhus και της Βαρκελώνης (1976), η Μπιενάλε της Βενετίας (1978), Μιλάνο (1979), το Μουσείο Αρχιτεκτονικής του Ελσίνκι και το Μουσείο Alvar Aalto, Φινλανδία (1982), το Κέντρο Georges Pompidou, Παρίσι (1982), το Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης, το Λονδίνο και το Stichting Wonen, Άμστερνταμ (1983), Technische Hogenschool, Delft, ESBAP και Almada Negreiros Πινακοθήκης, της Λισσαβώνας (1984), Διεθνές Εκθεσιακό κτίριο, το Βερολίνο (1984 και 1987), Biennale του Παρισιού και του Massachusetts Institute of Technology, Cambridge (1985), 9H Gallery, Λονδίνο (1986), Columbia University, New York (1987), Harvard Graduate School of Design, Cambridge (1988), το Κέντρο Georges Pompidou, Παρίσι, Πινακοθήκης και MOPU / Ministério de Obras Publicas, Μαδρίτη (1990), Riba, London (1991), Colegio de Arquitectos, Σεβίλλης (1991), deSingel Gallery, Αμβέρσα (1992), Rui Alberto Gallery, Πόρτο, η MOPU, Μαδρίτη , Η DESSA γκαλερί, Ljubljana / Slovenia (1993), Colegio de Arquitectos, Γρανάδα και τη Σεβίλλη, Sala de Risco, Λισαβόνα (1994).
Έχει επίσης συμμετάσχει σε διάφορα σεμινάρια και συνέδρια στην Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Νορβηγία, Ολλανδία, Ελβετία, Αυστρία, Αγγλία, Κολομβία, Αργεντινή, Βραζιλία, Ιαπωνία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Έχοντας λάβει πρόσκληση για συμμετοχή σε διεθνείς διαγωνισμούς, ο Siza πήρε εξολοκλήρου την πρώτη θέση στην Schlesisches Tor, Kreuzberh, Βερολίνο,την αποκατάσταση της Campo di Marte στη Βενετία (1985), και την περαιτέρω ανάπτυξη του Καζίνο και του Café Winkler, Σάλτσμπουργκ (1986).Πήρε μέρος σε διαγωνισμούς για την Expo 92 στη Σεβίλλη, Ισπανία (1986), Un για Progretto ανά Siena, Ιταλία (1988), για το la Defensa Πολιτιστικό Κέντρο της Μαδρίτης, Ισπανία (1988/89), την οποία και κέρδισε, για την Bibliotheque de France στο Παρίσι (1989-90) και για το Μουσείο του Ελσίνκι (1993).
Το πορτογαλικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης απονείμει το Βραβείο Αρχιτεκτονικής το 1982. . Ο Siza βραβεύτηκε από τον πορτογαλικό Σύλλογο Αρχιτεκτόνων το 1987. Το 1988 του είχε απονεμηθεί το Χρυσό Μετάλλιο για την Αρχιτεκτονική από το Colegio de Architectos, η Ισπανία, η Alvar Aalto Ίδρυμα Χρυσό Μετάλλιο, το βραβείο Πρίγκιπας της Ουαλίας στον Αστικό Σχεδιασμό από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, και το Ευρωπαϊκό Βραβείο Αρχιτεκτονικής από την ΕΟΚ / Mies van der Rohe Ιδρύματος, της Βαρκελώνης. . Το 1992 του είχε απονεμηθεί το βραβείο Pritzker Hyatt από το Ίδρυμα του Σικάγο για τα δια βίου επιτεύγματα. Το 1993 του απονεμήθηκε το Εθνικό Βραβείο Αρχιτεκτονικής της πορτογαλικής Ένωσης Αρχιτεκτόνων.

alvaro siza

Alvaro Siza